(No Name)

ဇာတ္လမ္းနာမည္လည္းမသိရသလို အစအဆံုးလည္းမျပီးေသးပါဘူး ထူးထူးျခားျခား Maldom ဇာတ္လမ္းေလးမို႔ တင္လုိက္တာပါ။ 
ရဲရင့္သည္ ၁၄ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက
မိဘ ၂ပါးကြယ္လြန္ခဲ့တာေၾကာင့္
သူ႔ရဲ႕ဦးေလးအိမ္မွာ ေနခဲ့ရသည္။
ဦးေလးျဖစ္သူမွာ ရဲရင့္အေပၚ ေကာင္းေသာ္လည္း
ဦးေလးရဲဇနီးျဖစ္သူမွာ ရဲရင့္ကို
အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာ၍ မ်ိဳးစံုဒုကၡေပးေလသည္။
လူၾကားမေရွာင္ ပါးရိုက္ျခင္း ဆဲဆိုျခင္း
ဧည္သည္ရွိသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ရဲရင့္အား အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းထားကာ ဝါယာႀကိဳးျဖင့္ရိုက္ျခင္းတို႔အျပင္
အစာအငတ္ထားျခင္း
ေနပူထဲတြင္ ဒူးေထာက္လက္ေျမာက္ထားျခင္းတို႔ပါ
ျပဳလုပ္ခိုင္းသည္။

တခါတေလ လူပ်ိဳေဖာ္အရြယ္ရဲရင့္အား
အတြင္းခံတထည္သာ ဝတ္ေစၿပီး
ထိုင္ထအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ခိုင္းသည္။
သူ႔ဦးေလးႏွင့္အေဒၚရဲ႕တဦးတည္းေသာသားကပါ
ရဲရင့္အား ညီတေယာက္လိုမဆက္ဆံဘဲ
ကၽြန္တေယာက္ကဲ့သို႔ ဆက္ဆံသည္။
ယုတ္စြအဆံုး သူဝတ္တဲ့အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုပါ
ရဲရင့္က ေလ်ာ္ေပးရသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ရဲရင့္
မေန႔က ငါဝတ္ထားတဲ့အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလၽွာ္ထား
မေလၽွာ္ထားလို႔ကေတာ့ အဲ့ေဘာင္းဘီကို
မင္းပါးစပ္ထဲထည့္ထားၿပီး ဒဏ္ေပးပစ္မယ္"လို႔
အျမဲေျပာတတ္သည္။
တရက္ၾက အတြင္းခံေလ်ာ္ဖို႔ေမ့သြားသျဖင့္
"ေဟေကာင့္ ရဲရင့္
အခုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့စမ္း
မင္းကို ငါမွာထားတာ ဘာလို႔မလုပ္ထားတာလဲ"
"ဟုတ္ ေမ့သြားလို႔ပါ ကိုႀကီး"
"ဘာ ေမ့သြားတယ္ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုႀကီး"
" ေအာ္ ေတာင္းပန္တယ္ဟုတ္လား
ေတာင္းပန္တာနဲ႔ၿပီးမလားကြ
ေနာက္မေမ့ရေအာင္လို႔ မွတ္ေလာက္ေအာင္
အျပစ္ေပးအုန္းမွ"
ရဲရင့္လဲ လုပ္သမၽွခံရသည့္ဘဝမို႔လို႔
အျပစ္ေပးတာကို ခံလိုက္မည္ဟုသာ ေတြးလိုက္ေတာ့သည္။
" ကဲ ေခြးေကာင္
ငါ့အတြင္းခံကို မင္းေခါင္းမွာစြပ္ထားလိုက္"
"ဗ်ာ"
"မဗ်ာနဲ႔ ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္"
ရဲရင့္လဲ ေျပာသည့္အတိုင္း နံေဟာင္ေနေသာ
သူ႔အကိုအတြင္းခံကို ေခါင္းမွာစြပ္လိုက္ရသည္။
"ကဲ ႏွားရြက္ ၂ဖက္ကို ကိုင္ၿပီးေတာ့
ထိုင္ထအခါ ၃၀၀လုပ္စမ္း
မလုပ္ႏိုင္လို႔ကေတာ့ တကိုယ္လံုးအရွိဴးရာ
ထပ္ေအာင္ ရိုက္ပစ္မွာ"
ရဲရင့္ခမ်ာမွာလဲ အရိုက္ခံရမည့္ေဘးမွ
လြတ္ရန္ ထိုင္ထအခါ ၃၀၀ျပည့္ေအာင္
မနည္းႀကိဳးစားလိုက္ရရွာသည္။
"ေအး ဒီတခါေတာ့ ဒီေလာက္ေက်နပ္လိုက္မယ္
ေနာက္တခါဆုိလို႔ကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ
အတြင္းခံေခါင္းမွာစြပ္ၿပီး ေျပးခိုင္းမွာ
ေသခ်ာမွတ္ထား"
ရဲရင့္လဲ ဟုတ္ကဲ့လို႔သာျပန္ေျပာႏိုင္သည္၊
ရဲရင့္ဘဝက သူတို႔ရဲ႕လက္ထဲမွာ မဟုတ္လား
ဒီေန႔ေတာ့ ရဲရင့္ဦးေလးလင္မယား
မေန႔ညက ခရီးထြက္သြားေသာေၾကာင့္
ရဲရင့္လဲ မနက္ေစာေစာထစရာမလိုေတာ့ေၾကာင့္
အိပ္ေရးထဲမွာ ႏွပ္ေနစဥ္
"ဒုန္း"
"ေဟ့ေကာင္ ရဲရင့္ ထစမ္း"
"ဟုတ္ ကိုႀကီး က်ေနာ္ႏိုးေနပါၿပီ"
ရဲရင့္လဲ သူ႔အကိုအသံၾကားေသာေၾကာင့္
ကမန္းကတမ္းအိပ္ယာမွ ထကာ
သူ႔အကို အေရွ႕တြင္ လက္ပိုက္ကာ
"ဘာမ်ားခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ ကိုႀကီး"
"ေအး ခိုင္းစရာမေျပာခင္ မင္းေအာက္ကဟာကို
ျပန္ၾကည့္အုန္း"
"ဗ်ာ"
ရဲရင့္လဲ ေၾကာင္ကာ ေအာက္ကိုငုတ္ၾကည့္လိုက္မွ
သူ႔ရဲလီးက ညအိပ္ဝတ္ေဘာင္းဘီတိုေလးထဲတြင္
ထိုးေထာင္းထြက္ေနသည္။
ရဲရင့္လဲ ကပ်ာကယာ လက္ျဖင့္အုပ္ကာ
"ဟုတ္ ကိုႀကီး ရိုင္းသြားသလိုျဖစ္ရင္
ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
"အင္း ရတယ္ ေယာက်ာ္းတို႔သဘာဝ
ငါနားလည္တယ္
ဒီေန႔ အိမ္မွာ အေဖနဲ႔အေမမရွိတုန္းေလး
ညဘက္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အိမ္မွာ
အရက္ေသာက္ဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္
ညေနေလာက္ၾက အရက္ပုလင္းေတြနဲ႔အျမည္းေတြ
လမ္းထိပ္မွာ သြားဝယ္
ၿပီးရင္ ငါတို႔ေသာက္ဖို႔ ေသခ်ာစီစဥ္ထား"
"ဟုတ္ ကိုႀကီး ေသခ်ာလုပ္ထားပါမယ္"
"အင္း အေျပာကေတာ့ ဟုတ္ေနတာဘဲ
အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္လို႔ကေတာ့
မင္းေတာ့ အရွက္ကြဲဖို႔သာျပင္ထား"
"ဟုတ္"
ညေနၾက ကိုႀကီးမွာထားတဲ့အရက္ပုလင္းေတြနဲ႔
ျမည္းဖို႔အျမည္းေတြ သြားဝယ္
ကိုႀကီးတို႔ အရက္ေသာက္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္
ျပင္ဆင္ စရာရွိတာ ျပင္ၿပီးထားလိုက္တယ္
ညဘက္ၾက ကိုႀကီးနဲ႔သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ
အရက္ေသာက္ဖို႔အတြက္ ေသခ်ာဂရုစိုက္လုပ္ေပး
ကိုႀကီးတို႔မွာတာကို အဆင့္သင့္လုပ္ေပးလို႔ရေအာင္
ေဘးနာမွာ မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ေပးလိုက္တယ္။
ဒီေလာက္လုပ္ေပးတဲ့ၾကားထဲကေန
အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာတဲ့ကိုႀကီးက
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္သြားေတာ့
ရစ္ပါေလေရာ
"အရက္က အတုႀကီးလား"
"ေသာက္အျမည္းေတြက စားလို႔လဲမေကာင္းဘူး"
ေနာက္ဆံုး
"ေခြးသားရဲရင့္ ငါ့ဆီလာခဲ့စမ္း"
ရဲရင့္လဲ သူ႔ကို အျပစ္ေပးေတာ့မယ္ဆိုတာသိလိုက္ၿပီ
"မင္းက ငါ့ကို အရက္တုေတြတိုက္တယ္ေပါ့"
"ဗ်ာ မဟုတ္ရပါဘူး ကိုႀကီးရယ္"
"ေခြးသား ငါ့ကို မလိမ္နဲ႔"
"ျဖန္း ျဖန္း"
ကိုႀကီးရဲ႕လက္က ရဲရင့္ပါးကို မိတ္ဆတ္လိုက္သည္။
ရဲရင့္လဲ နာသြားေးသာပါးေလးကို ပြတ္ရုံမွအပ ျပန္မေျပာႏိုင္။
"မင္းအက်ီခၽြတ္လိုက္စမ္း"
ရဲရင့္လဲ ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္လိုက္သည္။
"ၾကက္ေမႊးသြားယူ ၿပီးရင္ ဟိုဘက္လွည့္ထား"
ရဲရင့္ ေက်ာကို ၾကက္ေမႊးႏွင့္အရိုက္ခံရသည္ကို
အံႀကိတ္ကာ ခံေနစဥ္မွာပင္
"ၾကာတယ္ကြာ ေဘာင္းဘီပါခၽြတ္"
"ဗ်ာ"
"မဗ်ာနဲ႔ အခုခ်က္ခ်င္းခၽြတ္"
ရဲရင့္လဲ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိ
အသက္ ၁၅ႏွစ္ေရာက္မွ ဖင္ခၽြတ္ရိုက္ခံရေတာ့မည္
အရင္က အန္တီက အရိုက္ၾကမ္းေသာ္လည္း
တခါမွ ဖင္ခၽြတ္မရိုက္ခဲ့ဘူးေပ။
အခုေတာ့ ကိုယ္လံုးတီးအရုိက္ခံရေတာ့မည္။

Comments

Popular posts from this blog

စိတ္ခံစားခ်က္

ဆရာမေလးမ်ား

ဆရာမျမင္တိုင္းေဒၚခင္ေဆြကိုသတိရ